سفرنامه کرمان
پنجشنبه, ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۰:۲۴ ق.ظ
با سلام احسان هستم امیدوارم از خوندن سفرنامه من لذت ببرید.
مدت زیادی بود دوستم امیرحسین که ساکن کرمان هست اصرار داشت که برم خونشون و همیشه از اون اصرار و از من انکار ولی این دفعه فرق میکرد تعطیلات عید بود و امیرم از دانشگاه اصفهان برگشته بود کرمان خلاصه دعوت کرد و منم تصمیم گرفتم روش رو زمین نندازم.
ساعت تقریبا20:00بود رفتم میدان بیرون شهر(بم)و بعد از چند لحظه با اتوبوس راهی کرمان شدم و داخل اتوبوس هم با دانشجو های دانشگاه زاهدان اشنا شدیم حدود30دقیقه ای هم پاسگاه(ایست وبازرسی)مهرصاد معتل شدیم واونجا بود که به 2دانشجوی زاهدان گیر شدید دادن و فک میکردن افغانی هستن بعد از پاسگاه هوا سرد شد صدای جیغ عجیبی میشنیدم به دوستان دانشجو گفتم قضیه رو ولی اونا گفتن خیالاتی شدم بعد از چند دقیقه خانمی که صندلی جلو من نشسته بود برگشت وبا حالت هراسان ازم پرسید شما هم صدای جیغ رو میشنوید؟ وبقیه دوستام هم متوجه شده بودن منم بهش دلداری دادم بلند شدم سمت عقب اتوبوس رفتم و متوجه شدم صداها از پایین اتوبوس میاد ووقتی به راننده اعلام کردم بهم ارامش خاطر داد گفتت افغانی هایی که داخل جعبه هستن از شدت سرما فریاد میزنن که منم بهشون اعتراض کردم و گفتم حداقل بیاریدشون بالا چون انسان هستند.
خلاصه ساعت 23:00بود رسیدم کرمان و با امیر تماس گرفتم واونم با موتور اومد دنبالم هوا یکم سرد بود با موتور سیکلت ولی واقعا لذت بخش بود با یکی از بهترین دوستای دانشگاهت که بعد از مدت ها میبینیش ساعت23:00 تو کرمان بچرخی و یاد خاطرات قدیم کنی خلاصه ما رسیدیم به خونشون با استقبال گرم خانوادش رو به رو شدم و کلی پذیرایی و هم صحبتی خیلی تدارک دیده بودن و ما هم رفتیم به اتاق امیر و دوستای امیر هم که یکیشون سغید بود اومدن پیشمون انگار که ما سال ها بور مو میشناختیم تا نیمه های شب بیدار بودیم و بعد از چند ساعت همه خوابیدیم.
مدت زیادی بود دوستم امیرحسین که ساکن کرمان هست اصرار داشت که برم خونشون و همیشه از اون اصرار و از من انکار ولی این دفعه فرق میکرد تعطیلات عید بود و امیرم از دانشگاه اصفهان برگشته بود کرمان خلاصه دعوت کرد و منم تصمیم گرفتم روش رو زمین نندازم.
ساعت تقریبا20:00بود رفتم میدان بیرون شهر(بم)و بعد از چند لحظه با اتوبوس راهی کرمان شدم و داخل اتوبوس هم با دانشجو های دانشگاه زاهدان اشنا شدیم حدود30دقیقه ای هم پاسگاه(ایست وبازرسی)مهرصاد معتل شدیم واونجا بود که به 2دانشجوی زاهدان گیر شدید دادن و فک میکردن افغانی هستن بعد از پاسگاه هوا سرد شد صدای جیغ عجیبی میشنیدم به دوستان دانشجو گفتم قضیه رو ولی اونا گفتن خیالاتی شدم بعد از چند دقیقه خانمی که صندلی جلو من نشسته بود برگشت وبا حالت هراسان ازم پرسید شما هم صدای جیغ رو میشنوید؟ وبقیه دوستام هم متوجه شده بودن منم بهش دلداری دادم بلند شدم سمت عقب اتوبوس رفتم و متوجه شدم صداها از پایین اتوبوس میاد ووقتی به راننده اعلام کردم بهم ارامش خاطر داد گفتت افغانی هایی که داخل جعبه هستن از شدت سرما فریاد میزنن که منم بهشون اعتراض کردم و گفتم حداقل بیاریدشون بالا چون انسان هستند.
خلاصه ساعت 23:00بود رسیدم کرمان و با امیر تماس گرفتم واونم با موتور اومد دنبالم هوا یکم سرد بود با موتور سیکلت ولی واقعا لذت بخش بود با یکی از بهترین دوستای دانشگاهت که بعد از مدت ها میبینیش ساعت23:00 تو کرمان بچرخی و یاد خاطرات قدیم کنی خلاصه ما رسیدیم به خونشون با استقبال گرم خانوادش رو به رو شدم و کلی پذیرایی و هم صحبتی خیلی تدارک دیده بودن و ما هم رفتیم به اتاق امیر و دوستای امیر هم که یکیشون سغید بود اومدن پیشمون انگار که ما سال ها بور مو میشناختیم تا نیمه های شب بیدار بودیم و بعد از چند ساعت همه خوابیدیم.
